I don't want a lot for Christmas There is just one thing I need ...
Zabrzmiał dzwonek połączeń przychodzących, nie spoglądając na wyświetlacz odebrałaś
- Haloo ?
- Pani [T.I.N]? Chcielibyśmy poinformować panią, że pani partner miał wypadek. Leży w szpitalu Św. Henryka.
- Doob...doo... - zaczęłaś się jąkać - dobrze zaraz tam będę - ze łzami w oczach pojechałaś do wskazanego miejsca, w kartotece skierowali cię do jednej z sal. Leżał tam, nieprzytomny. Podłączony do masy kabli i urządzeń wciąż miałaś nadzieję że zaraz otworzy oczy zerwie te wszystkie ustrojstwa i krzyknie "żartowałem! nie płacz, serio się martwiłaś?" przytuli cię i wrócicie do domu. Ale tak nie było, siedziałaś koło niego przez kolejne dni, aż do Świąt Bożego Narodzenia. 24 grudnia rodzina wyciągnęła się na wigilię.Wszyscy się śmiali, żartowali jedli, ty nie mogłaś tego robić wiedząc że twój ukochany umiera. Nagle dostałaś telefon, usłyszałaś tylko "Gratulację!" popłakałaś się najpierw ze szczęścia później z bezsilności. Chwilę później zadzwonili ze szpitala. Nie czekając na nic wstałaś i przepraszając rodzinę wyszłaś. Stałaś przed salą, patrzyłaś jak lekarze rozmawiają z nim. Odzyskał przytomność. Chciałaś do niego podejść i przytulisz ale postanowiłaś że najpierw pójdziesz po kawę. Wracając uśmiechnięta z dwoma kawami myślałaś co najpierw zrobicie jak wyjdzie ze szpitala. Nie zauważyłaś chaosu jaki panować przy jego sali, podeszła do ciebie pielęgniarka
- Pani [T.N] ?
-Tak, w czym mogę pomóc ?
- Przykro nam, nie mogliśmy nic zrobić
- Coo? Ale co pani mówi - kobieta wzruszyła ramionami i odeszła. Automatycznie twój wzrok skierował się na salę, widząc jak lekarze reanimują bruneta sparaliżowało cię. Upuściłaś dwa kubki z kawą i podbiegłaś do drzwi. Usłyszałaś tylko "to koniec... czas zgonu 8.24 pm 24 grudzień" . Weszłaś do sali,lekarz tylko pokiwał głową. Wciąż nie mogłaś w to uwierzyć, usiadłaś koło łóżka i złapałaś go za zimną dłoń. Chciałaś płakać ale nie mogłaś. Chciałaś mu powiedzieć to co miało się wydarzyć
- Czyli co? Teraz ciebie nie będzie? Wiesz, jak się obudziłeś miałam ci coś powiedzieć. Dzisiaj dzwonił mój lekarz. za siedem miesięcy będziesz ojcem. Proszę nie zostawiaj mnie samej, ja nie dam rady... - zawiesiłaś głos a po twoim policzku popłynęła jedna samotna łza, spadająca z brody i rozbijająca się o jego siną dłoń. Siedząc tak i żegnając się z nim poczułaś jakby ścisnął mocniej swoją dłoń. Wybiegłaś z sali
"lekarza, ! lekarz ! siostro szybko! "
__________________________________________________________________________
24.12.2012 r .
Trzy lata, właśnie tyle dzisiaj mija od dnia jego teoretycznego zgonu. Nie wyobrażasz sobie co by było gdyby nie ten świąteczny cud- tak obudził się ! . Miałaś wszystko co ci było potrzebne, jego jako męża i dwuletniego synka - Cubbie'go . Słysząc pukanie do drzwi wyszłaś na przedpokój, i aż uśmiechnęłaś się widząc opakowanego Louisa i Cubbiego. Wzięłaś od nich kilka siatek
- Cześć kotek
- Hej - przywitaliście się pocałunkiem
- Chłopcy muszę wam coś powiedzieć,, chodźcie do salonu.
Kiedy już wszyscy spokojnie siedzieli i czekali na wiadomości uśmiechnęłaś się i wzięłaś oddech. Nie podziałało po twoich policzkach poleciało kilka łez.
-[T.I] co się stało ? - zapytał przejęty Tommo
- Nie nic, po prostu ty koncertujesz i tak rzadko mamy czas dla siebie
- Chcesz to mogę..
- Nie,chcę ale musicie coś wiedzieć- spojrzeli na ciebie wyczekująco- nasza rodzina się powiększa . Czwarty miesiąc.
*Po za dedykacjami, tygodniem Lou i wg. Napisany dla mojej przyjaciółki @Ania_smileee Tracie - Ona Debby - Ja*
Snow is falling, all around me Children playing, having fun It's the season, love and understanding Merry christmas everyone
20 grudnia - Kroczysz wraz ze swoją przyjaciółką do centrum miasta na zakupy, a konkretnie po prezenty świąteczne dla przyjaciół i rodziny. Mijacie świątecznie przystrojone wystawy sklepów, drzewa, lampy. Wszystko "krzyczy" że zbliżają się święta. Wszystko potrzebne już kupiłyście i zdecydowałyście się wejść po kawę do Milk Shake City, kiedy wychodziłyście z knajpki poczułaś uderzenie w plecy odwróciłaś się w stronę skąd nadeszło i poczułaś kolejne, ale tym razem w twarz. Zimny śnieg rozprysnął sie dokładnie na Twoim nosie. - Tracie - krzyknęła Twoja przyjaciółka i podeszła do Ciebie śmiejąc się. Wyglądałaś zabawnie - Nic Ci nie jest? - Nie - otarłaś śnieg z twarzy. Oby dwie spojrzałyście w przód, a kilka metrów przed wami stał roześmiany Harry i Louis. Tak Harry Styles i Louis Tomlinson z One Direction. - Co za Idioci - krzyknęła Debby. Oboje szykowali kolejne pociski, a wy żeby nie być gorszę również sięgnęłyście po śnieg, ale w Tym samy czasie Debby dostała w głowę od Lou. Od razu zabrałyście się do rzutu w nich. Trafione i do ucieczki. Chłopacy pobiegli za wami rzucając śniegiem. Uciekłyście do parku i kucnęłyście za ławką, ale dwójka obeszła was od tyłu i dostałyście z kolejnych pocisków. Zebrałyście śnieg i rzucając w nich popędziłyście do przodu ile sił w nogach, a oni za wami. Jednak dwójka była szybsza. Najpierw Harry dogonił Ciebie i łapiąc w pasie przewrócił na ziemię siadając na Tobie okrakiem i zaczął Cię nacierać śniegiem. - Przestań - krzyczałaś przez śmiech broniąc się - Proszę - Twoje prośby nic nie dawały. Chwile później również Twoja przyjaciółka była w takiej samej sytuacji. Obie już byłyście całe w śniegu. - Przestań - znów próbowałaś. Harry podniósł Twoje nadgarstki i popatrzył CI w oczy. - Co będę z tego miał? - zapytał puszczając Ci oczko. Nic nie mówiłaś, a chłopak po chwili puścił Twoje ręcę i wstał. Szybko zebrałaś jeszcze trochę śniegu i wycelowałaś idealnie w jego loki. - O nie to już przegięcie - on zaczął cię gonić, a ty biegłaś ile sił w nogach. Po kilku minutach chłopak złapał Cię w pasie i przyciągnął do Siebie. Spojrzeliście sobie w oczy i zaśmialiście by po chwili wzajemnie uciszyć to pocałunkiem. Wasze chłodne wargi spotkały się i złączyły. - Kocham Cię Tracie - szepnął kiedy zakończył się pocałunek a wasze czoła były zetknięta. - Ja Ciebie też Harry. Wygłupy lou z Twoją przyjaciółką skończyły się podobnie, a później całą czwórką wróciliście do mieszkania.
*** I co myślcie? Na taki temat świąteczny mi się wzięło.
-Mamo, jak poznałaś tatę? - zapytała 15-letnia Stacey.
-Przecież dobrze wiesz.- zaśmiałaś się cicho.
-Tak, ale wiesz, jak bardzo lubię tę historię...- przytuliła cię córka, chcąc się trochę ogrzać.
-A więc.. Stałam w długiej kolejce, ściskając mocno w dłoni wejściówkę
za kulisy. Z każdej strony stała masa ochroniarzy. W końcu nadeszła moja
kolej. Obok Ed'a stał wesoło uśmiechający się blondyn. Znałam go z
gazet , ale za nic nie mogłam przypomnieć sobie jego imienia. Nie bardzo
interesowałam się jego twórczością. Mimo swoich 17 lat wolałam
nastrojowe piosenki Sheeran'a, niż słodki pop. Podeszłam do mojego idola
i zamieniałam z nim kilka słów. Blondyn spojrzał na mnie z błyskiem w
błękitnych oczach. Uśmiechnął się. Z grzeczności zrobiłam to samo. Pól
godziny później wyszłam przed budynek, w którym odbył się koncert.
Stałam tam i czekałam na ciocię Eileene. Stałam ponad pół godziny , gdy
dostałam SMS-a, że wysiadło jej auto. Było dość późno, około 11PM. Ze
strachem ruszyłam do domu. Minęło mnie kilka aut , które trąbiły, a obcy
chłopacy do mnie krzyczeli, zmagając mój strach. Bolały mnie nogi, a
przede mną był jeszcze spory kawałek drogi. Usiadłam na ławce. Nie
minęła chwila , a podjechało czarne, luksusowe auto. Stanęłam na równe
nogi i ruszyłam przed siebie. "Hej! Zaczekaj!" usłyszałam za sobą, ale
przyspieszyłam kroku. Nagle poczułam jak ktoś łapie mnie za nadgarstek.
Byłam gotowa zaatakować napastnika, gdy spostrzegłam, że to blondyn zza
kulis. Moja ręka zawisnęła w powietrzy centymetry od twarzy chłopaka.
Ten zaśmiał się i delikatnie odsunął moją dłoń. "Nie chciałem cię
przestraszyć" powiedział z przyjemnym, wyraźnym, irlandzkim akcentem.
"Jestem Niall". Ja również mu się przedstawiłam. Zaproponował podwózkę. I
tak się poznaliśmy. Utrzymywaliśmy bliską znajomość. Stopniowo
poznawałam jego przyjaciół, muzykę, rodzinę. Byliśmy bezgranicznie w
sobie zakochani. Po 5 latach oświadczył mi się. Dwa lata później
przyszłaś na świat.- uśmiechnęłaś się na myśl o pięknych czasach.
-A jak on..- zapytała Stacey.
-Miałaś 6 lat. Wracał z Manchesteru autem. 200 m przed naszym
domem..-zawiesiłaś głos na chwilę, aby przełknąć łzy i ból- w jego auto
uderzył pijany kierowca. Auto zjechało na sąsiedni pas i uderzyło w
drzewo- łzy kapnęły na różę, którą obracałaś w dłoniach. Czerwona róża.
Taką samą dał ci przed wyjazdem. Wstałaś i położyłaś ją pomiędzy
zniczami. Po raz ostatni prze odejściem spojrzałaś na zdjęcie na
pomniku.
Hej ! Jestem Joyce♥ i jestem nową współautorką bloga ;D Mam nadzieję, że spodoba wam się moja twórczość ;D Jej część możecie zobaczyć na moich blogach [directioners21996.pinger.pl ] [asia21996.pinger.pl] W najbliższym czasie postaram się dodać jakigoś imagina xD
Para głupich szesnastolatków odrobinę podpita, ale paląca do siebie tym samym uczuciem. Twoich rodziców nie było w domu więc się tam udaliście. I bum. Stało się. Spędziliście razem cudowną noc, ale ty go kochałaś o on Ciebie, więc prędzej czy później by do tego doszło. Zdarzyło się to raz, drugi kolejny. Czy żałowałaś? Skądże. Do czasu, aż zaczęłaś mieć wahania nastroju, nudności, byłaś osłabiona. Obawiałaś się najgorszego. Zrobiłaś test i Twoje najgorsze podejrzenia się potwierdziły. Byłaś w ciąży i świat ci się zawalił. Miałaś 16 lat i za 9 miesięcy miałaś zostać matką . Twoi rodzice byli na ciebie źli. Jednak obiecali Ci pomoc, a konkretnie oboje wpadli na pewien plan, a w prawdzie postawili ci ultimatum. Z racji tego, ze chciałaś się dalej uczyć i rozwijać postanowili wyjechać z Doncaster. Powiedziałaś Louisowi, że Twój ojciec dostał lepszą propozycje pracy i musicie się rozstać. On próbował Cię zatrzymać, ale wiedziałaś, że nie możesz zostać, a tym bardziej powiedzieć mu prawdy. W dzień wyjazdu jeszcze błagał Cię byś została z nim
-[T.I] nie wyjeżdżaj proszę. Niedługo skończysz 18 lat, będziesz mogła legalnie zamieszkać bez prawych opiekunów do tego czasu jakoś damy radę - błagał.
- Louis nie - zaprzeczyłaś - Nie mogę zostać. Nic mnie tutaj nie trzyma - stanowczo obstawiałaś przy swoim.
- A Ja? Mówiłaś że mnie kochasz, mieliśmy juz zawsze być razem... - miał łzy w oczach.
- Louis ja.. - głos Ci się załamał - Ja Cię już nie kocham - te słowa ledwo przeszły Ci przez gardło, a łzy popłynęły z Twoich oczu - Przepraszam - wsiadłaś do samochodu i odjechaliście.
***
9 miesięcy później urodziłaś Cubbiego, ale jego prawymi opiekunami zostali twoi rodzice. Własnie taki był ich plan. Oni zawsze chcieli mieć drugie dziecko i teraz tak się stało. Prawnie zostali rodzicami Twojego dziecka, a ty jego siostrą. Dzięki czemu mogłaś się dalej uczyć. Po skończeniu 18 lat twoi rodzice wraz z "Twoim bratem" wrócili do rodzinnego miasta, a Ty zostałaś w Londynie. Nie miałaś żadnych wieści od Louisa. Tak było Ci łatwiej. Pewnego wieczora oglądając Telewizje zobaczyłaś, ze chłopak bierze udział w X Factorze. Nie dziwiło Cię to, bo przecież miał talent i kochał to. Śledziłaś jego dalsze Losy. Połączyli go w zespół z Harrym, Liamem, Niallem i Zaynem. Chłopacy przeprowadzili się do Londynu i robili karierę. Obawiałaś się, że możecie na siebie wpaść. Jednak liczyłaś że chłopak Cię nie pozna. Zmieniłaś kolor włosów, styl ubierania. Byłaś już inną osobą i miałaś nadzieję że on już o Tobie zapomniał. Minęło pięć lat, a w twoim życiu niewiele się zmieniło. Czasem odwiedzałaś rodziców i "brata", który żył w przekonaniu, że jesteście rodzeństwem. Nikogo sobie nie zlazłaś, bo Twoje serce należało nadal do Louisa, ale on miał dziewczynę, robił karierę. Zapomniał o Tobie to dlaczego miał wiedzieć o tym ze jest ojcem. Zdecydowałaś że tak będzie lepiej. Jednak występowały komplikacje. Cubbie był strasznie podobny do Louisa co zauważało wiele osób. Kiedy chłopiec skończył czternaście lat zaczął wątpić że Mark(imię Twojego ojca) jest jego biologicznym ojcem. wszyscy próbowali przekonać go że się myli. Pewnego dnia siedząc w MSC zobaczyłaś że do knajpki wszedł Lou, ale bylaś pewna że cię nie rozpozna. A jednak.
- [T.I] ?- podszedł do Ciebie.
- Louis - uśmiechnęłaś się.
- Jak miło Cię widzieć. Mogę? - zapytał, przytaknęłaś - Ile lat my się nie widzieliśmy.
- Szesnaście - powiedziałaś
- Co u Ciebie słychać przez te lata? - zapytał jak gdyby nigdy nic - mąż, dzieci?
- Nie - westchnęłaś - a u Ciebie? Planujecie ślub z Eleanor? - zapytałaś.
- Rozeszliśmy się. Znów szczęśliwy singiel -mówił zupełnie niewzruszony.
- Przykro mi.
- Nie trzeba - uśmiechnął się - A Co tam u Twoich rodziców? Cubbiego? - zapytał.
- Dobrze. Młody sprawia kłopoty, ale źle nie jest.
- Wiesz co ja muszę iść, ale zapisz mi swój numer - podał Ci kartkę i zapisałaś kontakt. Odszedł. Postanowiłaś odwiedzić rodziców. Atmosfera w domu była napięta. Cubbie nie był idealnym dzieckiem, a matka była na skraju załamania nerwowego. Poprosiła Cię na rozmowę.
- [T.I] trzeba powiedzieć mu prawdę - stanowczo oznajmiła krążąc po pokoju.
- To mu powiedzcie.
- Dlaczego nie Ty? - wybuchnęła.
- To był wasz pomysł by wpoić mu, że jest waszym dzieckiem. Nie mój - wasza rozmowa przerodziła się w kłótnie.
- Ale Ty jesteś matką Cubbiego - wydarła się na ciebie i w tym momencie do pokoju wkroczył wkurzony Cubbie.
- Coo? - wydarł się na was obie - To ona jest moją matką? No chyba was popierdoliło. Okłamywałyście mnie szesnaście lat? - zdenerwowany wybiegł z pokoju.
- Widzisz co zrobiłaś? - wybiegłaś za nim. Jedynie miejsce jakie przychodziło Ci do głowy to mały pomost na stawku gdzie przychodziłaś z nim jak był młodszy.
- Młody przepraszam - powiedziałaś siadając obok niego - To rodzice wymyślili. Ja miałam szesnaście lat, byłam głupia, zakochana i nieodpowiedzialna. Zrobili to by Tobie było lepiej. Ja chciałam powiedzieć Ci wcześniej, ale nie mogłam się zebrać w sobie na to. Przepraszam - przytuliłaś go do siebie.
- Ufałem wam, szesnaście lat żyłem w kłamstwie - powiedział - Ale chyba lepiej późno niż wcale, co nie?
- Yep - westchnęłaś.
- Ale powiedz mi kto jest moim ojcem. - tego pytania się bałaś - Czy on wie o moim istnieniu? - spuściłaś głowę - Nie wiem. Ale kim on jest? Znam go? Skąd jest?
- Pochodzi z Doncester, znasz go... - zatrzymała się - Ma na Imię Louis
- Tomlinson? -przerwał Ci
- Tak
- Ożesz kurwa! - wyrwało mu się.
- Ale bez przekleństw przy matce - skarciłaś go na co oboje wybuchnęliście śmiechem - Chcesz do niego jechać? - zapytałaś - Powiemy mu prawdę - nagle twój telefon zaczął dzwonić, a na wyświetlaczu pojawił się nieznany numer.
- Moglibyśmy? - zapytał przejawiając radość w oczach
- Jasne - powiedziałaś i odebrałaś telefon - halo?
- Hej [T.I] z tej strony Louis - tego się nie spodziewałaś.
- Cześć Louis - powiedziałaś.
- Słyszałem ze jesteś w Doncester, też odwiedziłem rodziców może się spotkamy?
- W prawdzie miałam Cie odwiedzić. Muszę Ci o czymś powiedzieć
- To może wpadniesz do mnie? - zapytał.
- Będę za pół godziny - rozłączyłaś się. Przekazałaś Cubbiemu że umówiliście się u niego. Oboje byliście bardzo zdenerwowani, ale i pewni tego że musicie mu powiedzieć. Ma Prawo wiedzieć. Zapukałaś do drzwi w których ukazał się on.
- Witaj [T.I] - przywitał Cię - siema Cubbie
- Cześć - powiedział Chłopak niepewnie
- Słuchaj mamy Ci do powiedzenia coś ważnego możemy gdzieś spokojnie porozmawiać?
- Jasne, chodźcie do salonu - całą trójką udaliście się na do wskazanego pomieszczenia - Coś do picia?
- Nie, usiądź - usiadł - posłuchaj pamiętasz tą imprezę 16 lat temu? Potem noc u mnie? - pytałaś, a on zdecydowanie był zdezorientowany
- Pamiętam, ale co to teraz...
- Więc później jeszcze kilka razy spaliśmy ze sobą, a później wyjechałam - zatrzymałaś się było Ci głupio - to nie z powodu pracy ojca - znów przerwałaś - ja... jaa - wzięłaś głęboki wdech - ja byłam w ciąży - powiedziałaś niemal jednym tchem. Mężczyzna siedział z otwartymi ustami i wielkimi jak pięciozłotówki oczami - I Cubbie to Twój syn.
- Cześć Tato - odezwał się chłopak.
- Nie wyjechałam z własnej woli rodzice mnie do tego zmusili, powiedzieli, że jestem za młoda i to oni wychowają dziecko, a ja będę żyć własnym życiem - z Twoich oczu płynęły łzy - przepraszam. Chcieliśmy byś to wiedział. On dopiero dziś się o tym dowiedział i zależało mu byś wiedział o jego istnieniu - wstałaś - Przepraszam Cię za wszystko - wasz syn również wstał i udaliście się do wyjścia.
- Przepraszam - powiedział Cubbie kiedy byliście koło Twojego samochodu - Przepraszam może lepiej by było gdyby nie wiedział o Tym
- Nie szkodzi. Popełniłam błąd nie mówiąc mu od razu - otwarłaś drzwi i chciałaś wsiąść do środka, ale
- [T.I] - usłyszałaś wołanie - [T.I] zaczekaj Lou wybiegł za tobą z domu
- Wsiadaj zaraz wracam - rzuciłaś do niego i podeszłaś do Lou - Tak?
- To co powiedziałaś przed wyjazdem - zaczął - wtedy szesnaście lat temu - mówił powoli -to że mnie nie kochasz? To też prawda? - zapytał.
- Nigdy nie przestałam Cię kochać - spojrzałaś w jego oczy - ale robiłam to pod presją rodziców, później zacząłeś robić karierę i układać sobie życie - nie odrywałaś od nich wzroku. Złapał Cie za rękę - Przepraszam - wyjęłaś rękę i odeszłaś do samochodu. Mężczyzna podbiegł do Ciebie, złapał w pasie i szybko wpił w Twoje usta.
- Też nie przestałem Cię kochać - szepnął gdy się od nich oderwał i złapał za rękę - przepraszam, że o Ciebie nie walczyłem, ale nigdy nie przestałem Cię kochać - znów Cię pocałował - spróbujmy od nowa, w nietypowej kolejności, bo mamy już dziecko - zaśmiał się.
- To co? - wychylił się z samochodu Cubbie - mamusia czy tatuś rzucą na nowe butki? - zapytał żartobliwie
- Tatuś - zaśmiałaś się do Lou.
*3 miesiące później*
- Czy Ty [T.I.N] Bierzesz Tego tu Louisa Tomlinsona za męża i ślubujesz mu miłość, wierność i uczciwość małżeńską?
- Tak.
- Czy Ty Louisie Tomlinsonie bierzesz Tą oto [T.I.N] za żonę i ślubujesz jej miłość wierność i uczciwość małżeńską?
- Tak.
- Ogłaszam was mężem i żoną. Możesz pocałować pannę młodą - powiedział kapłan, a Twój mąż i złożył na Twych ustach gorący pocałunek po którym trzymając się za ręce wybiegliście z kościoła.
Zaczynacie nowe wspólne życie, ale nie z czystą kartką, a wręcz przeciwnie. Macie już prawie dorosłwgo syna, ale gdyby nie on nie wrócilibyście do siebie.
THE END
_____________________________________
Imagin od Debby <3 Na Tydzień Lou. Wyszedł dłuższy niż miał. początek trochę nie tego, ale przejdzie.
Pozostawiam wam go do oceny.
http://case-of-or-fate.blogspot.com/ wszystkich shipperów Larrego zapraszam.
Mam pytanie czy chcecie tutaj czytać czasem właśnie Bromance chłopców? czy raczej nie?
Grudniowy wieczór dookoła ciemność. Idziesz powoli opustoszałymi ulicami Londynu. Panująca cisza była przerażająca ale normalna jak na ta godzinę Drogę oświetlała lewo żarząca się latarnia. Chodziłaś tedy tysiąc razy jednak kiedy zauważyłaś ze od jakiegoś czasu ktoś za tobą idzie przyspieszyłaś Z każdym twoim ruchem on wykonywał taki sam. Byłaś naprawdę przerażona. Skręciłaś w jedna z uliczek. Okazała się ślepa. Stanęłaś pod murem czekając na ruch mężczyzny Kiedy był na tyle blisko ze mogłaś poczuć odpychający zapach alkoholu wyszeptał ci do ucha -To co , zabawimy się ? na śniegu czy w domu ? -na te słowa w twoim gardle urosła gula wielkości pięści a ciało zostało sparaliżowane. Chciałaś krzyczeć, nie mogłaś Zaczął cie całować na sama myśl co będzie dalej chciało ci się wymiotować. Kiedy rozpiął twoja kurtkę I poczułaś jego ohydne zimne łapska odzyskałaś głos. Zaczęłaś krzyc najgłośniej jak umiałaś 'help !' Chociaż dobrze wiedziałaś ze nikt nie usłyszy bo wszyscy woleli siedzieć w domu niż włóczyć się po ulicach. Najpierw zęby cie uciszyć zaczął cie całować kiedy to nie działało zaczął się wydzierać, w końcu poczułaś siarczyste uderzenie w policzek. Spojrzałaś na niego , widziałaś jak znowu się zamachnął . Jednak o dziwo nie poczułaś uderzenia. osunęłaś się po murze I schowałaś twarz w kolanach. Przez łzy zobaczyłaś tylko szarpaninę dwóch mężczyzn . Nie widziałaś nic więcej nie chciałaś Wciąż miałaś przed oczami scenę sprzed kilku minut. Usłyszałaś wiązankę wyzwisk I kroki skierowane w twoja stronę. Czując czyjś dotyk poderwałaś się I zaczęłaś krzyczeć - Odpierdol się ! Idz stad ! Zaczęłaś go bić pięściami w klatkę piersiowa. Z każda minuta wylewałaś więcej łez a twoje uderzenia słabły. Czując to chłopak przytulił cie I zaczął uspakajać Odważyłaś się spojrzeć w jego oczy, znałaś je. Ostatni raz widziałaś je 2,5 roku temu. Wyrwałaś się z jego uścisku I po prostu ociekłaś. ** few days later** Od tamtego dnia żyjesz z trauma. Jednak dziś postanowiłaś wyjść na miasto. Od godziny chodziłaś po sklepach nie mogąc znaleźć nic ciekawego. EUREKA ! Znalazłaś bluzkę idealna ! Zapatrzona w nią szłaś do kasy - Hej ! Stój ! Ali ! -usłyszałaś Jego głos. Podbiegł do ciebie I złapał za ramie - to byłaś ty ? Wtedy ? - Nie wiem o co ci chodzi . - Ali, co się dzieje. Nie odzywałaś się od dwóch lat. -przesadził nie wytrzymałaś - Ja się nie odzywałam !? A kto zrobił karierę I zmienił numery ?! Pocztę ! I adres ! - Als... - Nie, Als tylko dla przyjaciół. - Proszę-powiedział przytulając cie -wybacz. - Nie da się Niall, nie da się. - Ali kochanie. Da się. Zapomnijmy o tych dwóch latach. - Nie da się ... chociaż może .. - Ali? Prosze. **six months later** ''Szczęśliwa dziewczyna, ładna I mądra Jest największą szczęściarą, dlaczego ? Jest dziewczyna członka sławnego boysbandu Nialla Horana ! '' ~ tak własnie piszą o tobie gazety I to jest prawda. Sama nie wiesz co by było gdyby wtedy nie pojawił się Niall. _____ Pisane przez Avalon, Avery nie wiem jak ona teraz tam ma. Dedykacja połączona z Tygodniem Niall'a. 1. Mamy nową autorkę na blogu, ale nie wiem czy ma zamiar nas olać czy coś doda, bo przyjęta została tydzień temu, a na blogu nic od niej się nie pojawiło. na moje wiadomości nie odpisuje. 2, pod poprzednim Imaginem o komentarzy. jak tak dalej pójdzie blog po prostu zniknie. Nic nowego nie będzie. My piszemy dla was, a wy czytacie i oceniacie. coś za coś. w pół roku mamy ponad 50tys odwiedzin a komentarzy jest dosłownie kilka. Jeśli wam się to nie podoba, możemy skończyć zabawę w imaginy.
hej ! Dedykacja dla @KasiaPeszko1. Mam nadzieję że się spodoba :) Jak już wchodzicie to nie obrazimy się jak zostawicie komentarze :) Witamy nową pisarkę ! Utalentowana jest xx ZAPRASZAM na mojego bloga klik
ZAPRASZAM NA THIRTY-SIX
Połowa lipca, z uśmiechem na twarzy i walizką w ręku czekałaś na lotnisku Leeds Bradford. Rozglądając się niecierpliwie za niewysoką brunetką, sączyłaś kawę z automatu. Mijały kolejne minuty jednak twojej przyjaciółki nie było widać. Zdenerwowana wyjęłaś telefon i wykręciłaś jej numer. -Maja ?! gdzie jesteś ? - Od 15 minut szukam cię na lotnisku ! - Co za zbieg okoliczności, stoję koło automatu z kawą. - Dużo mi to mówi tu są dwa , widzę jakiegoś paszteta w czapce i nadętą lalunie. -Mam czerwoną walizkę . - Okej idę do ciebie , Trzeba przyznać, że twoja przyjaciółka się zmieniła. Jej kasztanowe włosy teraz były czerwone, sporo schudła ale też wyładniała. Po niecałej godzinie byłyście u niej w domu. Długo nie posiedziałyście, wszyscy byliście zmęczeni. Następnego dnia obudziłaś się koło jedenastej. Zeszłaś na dół, nikogo nie było "Pierwszy dzień i zostaje sama" - pomyślałaś. Poszłaś się ogarnąć. Dzisiaj stawiałaś na wygodę założyłaś to a włosy związałaś w niedbałego koka. Chwyciłaś portfel, telefon i klucze które znalazłaś w kuchni. Postanowiłaś znaleźć jakiś sklep. 15 minut, 30 przekleństw, dwa zapytania o drogę później dotarłaś do mini marketu. Spacerowałaś między półkami. Kupiłaś 2 bajgle, ice tea i nowy kokosowy błyszczyk. Zapatrzona na niego szłaś do kasy. Jednak nie dane ci było dotrzeć. Ktoś na ciebie wpadł. - Soryy..-zaczęłaś-tak mi... chociaż nie to twoja wina. - Co ? ty chyba sobie żartujesz, wiesz kim jestem ? - Hmm.... nie i nie chce wiedzieć, nie zadaje się z lamami - powiedziałaś i go wyminęłaś. Będąc przy kasie twój telefon zaczął wibrować , zerknęłaś na wyświetlacz ' Maya's calling' - Kaśka ? gdzie ty jesteś ! - Ja ? w Bradford a co ? - Nie wygłupiaj się ! gdzie jesteś ? - W sklepie , taki spożywczak 10 min od ciebie .. - Dobra, wrócisz sama ? - Yyy... nie. nawet nie wiem jak tu trafiłam. - Za 5 minut będę - Okej baju. Po zapłaceniu wyszłaś przed sklep, usiadłaś na jednym murku i zaczęłaś grzebać w telefonie. Postanowiłaś wysłać rodzicom SMSa , że dotarłaś cała i zdrowa Niestety po raz kolejny nie było ci to dane. Nie zdążyłaś napisać "dotarłam", a ktoś koło ciebie usiadł. - Wstań i idź dalej chyba, że chcesz dostać w ryj -wysyczałaś - Ostraa, lubię takie - powiedział przeciągając się - Słuchaj, jestem tu pierwszy dzień i już zraziłeś mnie do tego sklepu. Rób tak dalej a skończysz powieszony za jaja. - Uuu , a może dasz mi swój numer ? - Oo co ? żeby policja miała mnie jak namierzyć jak z tobą skończę ? - Twarda sztuka , usłyszysz to raz i więcej razy nie powtórzę przepraszam .. - Woow, tak trudno było? a teraz serio , idź stąd. - Serio musisz być przyjezdna. To co dasz się zaprosić na przejażdżkę po mieście ? - Na jednorożcu ?- powiedziałaś z udawanym szczęściem i podnieceniem . - Heh , nie mam jednorożca ale mam motocykl - Doooo....-nie dokończyłaś bo podeszła do was Maja - Co chcesz ? nowa sztuka do zaliczenia ? spieprzaj stąd ! - Wooho , jesteście spokrewnione ? - Nie , a co ?- powiedziałaś zdziwiona całą tą sytuacją - To dobrze, mieszkasz u niej ?-pokazał głową na czerwono-włosa- niestety wiem gdzie to... przyjadę o 16- powiedział puszczając ci oczko po czym odszedł. Całą drogę do domu Majka się do ciebie nie odzywała . Wkurzona jej zachowaniem usiadłaś na środku chodnika jakby nie było w tym nic dziwnego i zaczęłaś jeść bajgla. Dziewczyna widząc co robisz najpierw próbowała cię podnieść , w końcu zrezygnowana usiadła koło ciebie. - Ehh, jak powiem ci dlaczego go tak nie lubię pójdziemy do domu ? - Yhym .. może - To chodź- powiedziała wstając , wyciągnęła rękę żeby ci pomóc. Nie skorzystałaś, przeszłyście te kilkadziesiąt metrów i weszłyście do domu. Jej rodziców nie było więc usiadłyście w salonie. Po niecałej godzinie wiedziałaś że owy ma na imię Zayn i że to dupek. Lecą na niego wszystkie oprócz Mai. Kiedy odmawiała mu randki raz po raz był mega wkurzony. W końcu się zgodziła, byli ze sobą pół roku ,potem zaczął się dobierać do jej kuzynki. Zerwała z nim przed całą szkołą, nigdy sobie nie wybaczyli. Rozumiałaś ją ale poprosiłaś o zgodę na spotkanie. Równo o 4p.m podjechał pod dom. Ubrana w skórzane spodnie , błękitną koszulę i kurtkę wyszłaś z domu , przywitałaś się z nim buziakiem i odjechaliście. Mogłaś powiedzieć, że ta randka była inna niż wszystkie. Pokazywał ci slamsy i te ''mroczne'' miejsca tylko po to żeby za chwilą zabrać cię nad jezioro. Na miejscu zorganizował romantyczny piknik, było wszystko świeczki przekąski picie nawet truskawki w czekoladzie ! Teraz był inny niż wtedy w sklepie. Nie grał niegrzecznego, był normalny, uroczy nawet troszeczkę nieśmiały. świetnie się dogadywaliście , była to naprawdę udana randka jednak cały czas męczyło cię jedno pytanie. Chciałaś znać jego wersję odnośnie związku z Majką. -to wszystko było skomplikowane, chciałem ją zaliczyć. Ale kiedy mi odmawiała zacząłem patrzeć na nią inaczej. Była inna , wciąż jest inna... wyjątkowa. Byłem w niej zakochany , po raz pierwszy. Mogłem mieć każdą a chciałem ją. Chciałem ją przytulić i nigdy nie wypuszczać. Ale potem ta jej kuzynka... Robiła wszystko żeby nas rozdzielić , i ukartowała to wszystko ...-dokończył spuszczając głowę. - Ja... nie wiem co powiedzieć ... Maya ma inną wersję. - Wiem, ale wiesz co ? Może to dziwne ale przy tobie czuję się normalnie. Nawet lepiej niż przy niej. - Aww , dzięki chyba źle cię oceniłam . Malik ? - Hmm ? - Późno jest, odwieziesz mnie ? - Jasne, Kate ?-podał ci rękę żebyś wstała - Tak ?-powiedziałaś podciągając się i spoglądając mu w oczy - Spotkamy się jeszcze ? - No jasne- odpowiedziałaś z uśmiechem Nim się obejrzałaś stałaś pod domem czerwonowłosej która nawiasem mówiąc czekała w oknie. Zayn odprowadził cię pod same drzwi i obdarzył cię najdelikatniejszym pocałunkiem jaki kiedykolwiek dostałaś. Do salonu weszłaś w stanie euforii a Maya wysyłała ci tylko pytające spojrzenia. Przed wami caała noc a ty musisz jej tyle opowiedzieć .....
***rok później***
Twoi rodzice zgodzili się na liceum w Anglii. Mieszkasz u Mai, która chodzi z Harrym ! Tak Zayn zgłosił się do XFactor i jest w zespole. Zayn i May ? są przyjaciółmi , w końcu musiała wybaczyć TWOJEMU chłopakowi :)
Jak w każdy wakacyjny wtorek skończyłaś zajęcia ze swoją ostatnią grupą o 4PM. W sali nie było nikogo oprócz ciebie. Właścicielka szkoły tańca siedziała w swoim gabinecie na górze. Pakowałaś swoje rzeczy do do tory, kiedy do Twoich uszu dobiegł dźwięk otwieranych drzwi. Pomyślałaś ze to pani Wood przyszła sprawdzić czy już skończyłaś. Jednak szmery, śmiechy nie sugerowały że to ona. Odwróciłaś się do owych "gości" i ujrzałaś komiczną scenkę. Czterech chłopaków tarasowało drzwi przez innym, który natomiast próbował się przez nich przebić i uciec - Chłopacy błagam was! Tylko nie! - panikował. - W czymś pomóc ? - zapytałaś. Pięć par oczu skierowało się na Ciebie. - Kolega chciałby się nauczyć tańczyć - powiedział, ale wręcz przez śmiech szatyn w koszuli w kratkę. - LIAM! - wydarł się Mulat - nawet ty przeciwko mnie? - Jednak coś mi się wydaje że kolega niechętnie podchodzi do pańskiego pomysłu - podeszłaś do nich tanecznym krokiem. - Nie ma innego wyjścia - dodał blondyn przegryzający kanapkę. - Więc rozumiem, że przegrał jakiś zakład? - zapytałaś z cwaniackim uśmieszkiem spoglądając na jego owa ofiarę. - Jakżeby inaczej - zaśmiał się ten w paskach. - Dobrze - zwróciłaś się do niego - Więc ja jestem [T.I.N.], a Ciebie zapraszam do mojego biura. - wskazałaś by udał się za Tobą. Cala reszta szła pilnując go by nie zwiał. Usiadłaś przy biurku, a chłopak z przerażeniem na przeciwko Ciebie. Podałaś mu papiery które miał wypełnić. Zayn spojrzał z wyrzutem na przyjaciół którzy pokiwali głową twierdząco żeby wypisał dokumenty i przystąpił do pisania co nie zajęło mu dużo czasu. Spojrzałaś na podanie, sprawdziłaś czy wszystko zostało wypełnione. - Więc panie Malik - zaczęłaś - widzimy się jutro o 4PM - podałaś mu dłoń - proszę się nie spóźnić. Chłopak z trochę skwaszoną miną przytaknął i wyszedł. Następnego dnia pojawił się już pół godziny przed zajęciami. Na pierwszej lekcji szło mu dobrze. Nie rozumiałaś dlaczego tak nie chciał się zapisać. Zayn z dnia na dzień tańczył coraz lepiej, a ty go nawet polubiłaś. - [T.I]! - usłyszałaś za sobą wracając do domu - [T.I] zaczekaj - odwróciłaś się za za Tobą stał twój uczeń - Hej. Bo wiesz - denerwował się - Poszłabyś ze mną na kawę? - zapytał. Spojrzałaś na zegarek 6.06PM. - Z chęcią - uśmiechnęłaś się. Złapaliście się pod rękę i udaliście do zaproponowanej przez chłopaka kawiarenki. Zajęliście mały stolik przy oknie i zamówiliście po kawie. -Dlaczego tak się opierałeś tym zajęciom ? - zapytałaś z ciekawości. Zaśmiał się - co w tym śmiesznego? -Po prostu - zaczął śmiejąc się - założyłem się z chłopakami po pijaku, a ja nie lubię i nie umiem tańczyć - powiedział rozbawiony. - Umiesz, umiesz - upewniłaś go. - Nie umiem - Umiesz - Nie umiem Śmiejąc się, przedrzeźnialiście siebie nawzajem kilka minut, aż zadzwonił jego telefon. Niestety chłopak musiał już iść, ale uprzednio odprowadził Cię do domu. Oczywiście widzieliście się następnego dnia na zajęciach. Tak znów minął miesiąc i jego kurs dobiegł końca. - Widzisz stary - zaśmiał się ten w lokach - nie było tak strasznie. - Było świetnie - powiedział nie odrywając wzroku od ciebie krzątającej się i sprzątającej po zakończeniu - szkoda że już się skończyło. - Do widzenia - krzyknęli chórem i wyszli, a ty zostałaś sama. Dziś musiałaś zamknąć szkołę, bo pani Wood nie było. Zabrałaś się za ogarnięcie swojego gabinetu i pozbieranie swoich rzeczy. Byłaś bardzo zmęczona, bo od godziny 8AM miałaś zajęcia, a dochodziła właśnie 7PM. Pogasiłaś wszystkie światła, sprawdziłaś czy sprzęt jest wyłączony i wyszłaś zamykając za sobą drzwi na klucz. W drodze do swojego mieszkania włożyłaś słuchawki do uszu i minęła Ci dość szybko. Pod blokiem zauważyłaś siedzącego na schodkach Malika. - Czekasz na kogoś? - zapytałaś. - Czekałem - odpowiedział i wstał, a ty podeszłaś do skrzynki z której wyjęłaś listy. - Nie przyszła? - Przyszła - odpowiedział. Nie zbyt wiedziałaś o co mu chodzi i już chciałaś wejść do budynku kiedy on złapał Cię za rękę i pociągnął do siebie. Dzieliło was kilka centymetrów. Czułaś jego oddech na swojej skórze. Zbliżył się jeszcze bardziej i poczułaś jego ciepłe wargi na swoich. Odwazjemniłaś gest. Trwaliście w namietnym pocałunku. Twoja ręka powędrowała w jego włosy a jego przytrzymywałą Cię w pasie. - To na Ciebie czekałem - powiedział kiedy oderwaliście się od siebie - Chodziłem na te lekcje tańca tylko dla Ciebie. Od pierwszej chwili wpadłaś mi w oko, ale nie wiedziałem jak się z Tob ą umówić - powiedział patrząc w twoje oczy - Umówisz się ze mną? - zapytał - Oczywiście.
Uczucie między wami kwitło. Spotykaliście się codziennie, ale chłopak nie zdobył się jeszcze na powiedzenie tych dwóch magicznych słów. Jednak nie musiałaś czekać na to długo. Zayn czekał na Ciebie przed szkołą. Kiedy z niej wyszłaś zawiązał Ci opaskę na oczy i zaprowadził do samochodu. Jechaliście około pół godziny, aż samochód się zatrzymał, a on pomógł Ci wyjść i jeszcze chwilę prowadził nie pozbawiając Cię przepaski. Pod swoimi butami czułaś piasek. Kiedy tylko Twoje oczy zostały uwolnione zobaczyłaś piękny domek, zachód słońca, wodę i piasek na którym rozłożony był koc i koszyk z jedzeniem. - Podoba Ci się? - zapytał. - Tutaj jest pięknie - westchnęłaś. Stałaś i patrzyłaś się w chowające się za horyzontem słońce. -[T.I] posłuchaj - obróciłaś się w jego stronę - Znamy się już dość długo, a ja od pewnego czasu chce Ci coś powiedzieć, ale nie mogę znaleźć odpowiednich słów - zaciął się - bo wiesz ja... - spuścił wzrok w piasek - ja Cie - złapałaś go za rękę - [T.I] ja Cię Kocham - powiedział i zdenerwowany czekał na Twoja reakcję. Patrzyłaś się w jego czekoladowe tęczówki. Przysunęłaś się i pocałowałaś go. On odwzajemnił ten pocałunek. - Ja też Cię kocham Zayn.
_-_-_-_-_-_-_-_
Długo mnie nie było. Działalność bloga trochę pada. Postaramy się to naprawić. Za tydzień rozwiązanie nowej autorki.
Następny będzie tydzień Nialla, później Lou a na koniec Liam.
Nie będzie już tych aniekie to kasują się wyniki.
Dedykacje nadal funkcjonują. Mam nadzieje że szybko je nadrobię. postaram się.
Mam nadzieję ze ten imagin wam się podoba.
Debby.
Trzy lata, właśnie tyle dzisiaj mija od dnia jego teoretycznego zgonu. Nie wyobrażasz sobie co by było gdyby nie ten świąteczny cud- tak obudził się ! . Miałaś wszystko co ci było potrzebne, jego jako męża i dwuletniego synka - Cubbie'go . Słysząc pukanie do drzwi wyszłaś na przedpokój, i aż uśmiechnęłaś się widząc opakowanego Louisa i Cubbiego. Wzięłaś od nich kilka siatek
